stuff from creative writing

i just wanna archive them lol

•  
   
   
• φάντασμα
• Φάντασμα δεν γίνεσαι όταν πεθαίνεις, γίνεσαι όταν σταματάς να ζεις.
• Τα φαντάσματα είναι άνθρωποι με καρδιές που χτυπάνε, αλλά για λάθος σκοπό.
• Απόρροια της κοινωνίας ή συγκυριών, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο·
• Χάνουν το φως πίσω από τα μάτια τους.
•  
•  
• Τις τελευταίες μου αγκαλιές τις έκανα όλες λάθος
• Δεν ήξερα ότι δεν θα ήθελες να με δεις ποτέ ξανά.
• Δεν ήξερα ότι ήταν η τελευταία φορά που θα ένιωθα το καρδιοχτύπι αυτών των αμήχανων κορμιών ως ένα.
• Δεν ήξερα ότι θα το έχω απωθημένο που ποτέ δεν με αγκάλιασες χωρίς απώτερο σκοπό.
• Δεν ήξερα ότι η απαλότητα του χεριού σου στο πρόσωπό μου θα ήταν το μόνο ενθύμιο αγάπης που μου
• απέμεινε.
• Δεν ήξερα ότι δεν θα μπορούσες να με αποδεχθείς όπως είμαι.
• Δεν ήξερα ότι το τρένο θα έφευγε νωρίς και δεν θα προλάβαινα να πιάσω ούτε τη μυρωδιά σου.
•  
• Τις τελευταίες μου αγκαλιές τις έκανα όλες λάθος, γιατί δεν ήξερα ότι θα ήταν οι τελευταίες.
• Δεν ξέρω αν προλαβαίνω άλλη μία αγκαλιά
•  
•  
• μυωπική κοινωνία
• "...έξι, εφτά και οχτώ. Δύσκολο να είσαι αράχνη με μυωπία τις μέρες μας· έγιναν μόδα οι αφυγραντήρες
• βλέπεις -σπίτι δεν υπάρχει χωρίς αυτούς- και εμένα ξεραίνονται οι φακοί στα μάτια μου. Έτσι είναι
• αυτοί οι άνθρωποι, κάθε έξι μήνες αποφασίζουν οτι χρειάζονται κάτι καινούριο που θα τους κάνει μαθές
• την ζωή καλύτερη. Πρόπερσι ένα ρολόι τοίχου χρώματος ανθρακί, πέρσι μια μέντα στο σαλόνι για το φενξ
• σούι και φέτος αυτοί οι καταραμένοι αφυγραντήρες. Τα παίρνουν και καμαρώνουν και μάλιστα σκανδαλίζονται
• αν μάθουν οτι κάποιος δεν τα έχει. 'Πού πάει η μπασκλασαρία' λένε και χαίρονται. Μερικές φορές είναι
• μπροστά και ο Έρικ ο θυρωρός, που στην πραγματικότητα τον λένε Σάλεμ, αλλά οι κύριοι και οι κυρίες
• τον φωνάζουν έτσι γιατί είναι κουλ να έχεις ξένο όνομα αλλά όχι απο "τέτοιες" χώρες, ο οποίος κάθε
• φορά που τα ακούει αυτά, κοιτάει και λίγο πιο χαμηλά σαν να ντρέπεται που δεν ζεί σε έπαυλη αλλα σε
• μια μικρή, ζοφερή γκαρσονιέρα, χωρίς αφυγραντήρα. Χωρίς αφυγραντήρα;"
•  
•  
• λύτρωση
• Ντιν. Το πρώτο κουδούνι. Σιωπή στο πράσινο δωμάτιο. Κοιταζόμαστε όλοι και είναι σαν να βλέπουμε τον
• ίδιο μας τον εαυτό· κόκκινη μπλούζα, κόκκινο παντελόνι, κόκκινο σκουφί. Αν ήσουν τυχερός είχε και μια
• λευκή φούντα για να ξεχωρίζεις. Πονάει η μέση μου. Μπαίνουμε στις σειρές μας και η ταινία ξεκινά. Η
• ίδια που βλέπουμε κάθε φορά. Για κάποιους θα είναι η τελευταία. Δεν χρειάζεται να την παρακολουθώ πλέον
• ξέρω ακριβώς πότε μιλάει για τον θόλο, για τα τείχη, για τον Πατέρα. Έκανα τους υπολογισμούς. Την έχω
• δει 202 φορές. Αναρωτιέμαι πόσες ακόμα.
•  
• Ντιν. Το δεύτερο κουδούνι. Ανοίγουν τα φώτα και χωριζόμαστε σε ομάδες, ακριβώς όπως το έχουμε προβάρει
• αμέτρητες φορές στο παρελθόν. Βγαίνουν οι Άγγελοι, τα αγαπημένα παιδιά του Πατέρα, και μας εξετάζουν.
• Περιμένω την σειρά μου. Ακόμα πονάω. Δεν είμαι παιδί πια. Ολοκληρώνεται η εξέταση και πονάω πιο πολύ.
• Άκούω τα βήματα των άτυχων.
•  
• Ντιν. Τελευταίο κουδούνι. Δεν μπορώ να σκεφτώ. Το σώμα μου πάει μηχανικά στην θέση του. Δεν πονάω πια.
• Δεν νοιώθω τίποτα. Τελικά, ευτυχία όντως είναι η τελευταία στιγμή πριν την καταιγίδα. Νομίζω ακούω τον
• Πατέρα. Δεν μπορώ να διακρίνω τις λέξεις. Περιμένω να ακούσω το ονομά μου, αλλά ακούω μόνο βήματα.
• Βήματα, βήματα, βήματα, αλλά όχι τα δικά μου. Δεν μπορεί. Όχι ξανα.
• Δεν μπορώ να ζήσω άλλη μια μέρα σε αυτόν τον καταραμένο κόσμο.
•  
•  
• όνειρα
• Έχεις καιρό να ονειρευτείς
• Καμία απρόσμενη επίσκεψη
• Καμία εικόνα να χρήζει διευκρίνησης
• Πρώτα, θα δεις σκιές. Περιγράμματα ανθρώπων και τοπίων.
• και βροχή, πολλή βροχή.
• Θα είναι σύντομα και δύσκολα θα τα θυμάσαι.
• Όνειρα ευένδοτα σε black&white
• Έπειτα μια ηλιαχτίδα μέσα απο κρυστάλλινο ουρανο
• θα σε ασπαστεί, θα σου χαιδέψει τα μάγουλα
• και εσύ τα κλάματα θα βάλεις
• και εκεί που έπεσαν τα δάκρυά σου, θα ανθίσει γιασεμί
• θα ευωδιάσει όλος ο τόπος
• Όταν τα μάτια σου ανοίξεις
• ένα καθηλωτικό φως, απλώνεται απ' άκρη σ' άκρη
• απαλά, σαν ζωογόνο πέπλο
• και εσύ νοιώθεις πως βλέπεις για πρώτη φορά.
• Ονειρεύεσαι με χρώμα.
•  
•  
• Στοιχεία ταυτότητας
•  
• Τόπος γέννησης: Αμαρούσιο Αττικής
• Ημερομηνία γέννησης: 21/9/2001
• Όνομα: Ιωάννα
•  
• Ιωάννα: από το Ιωάννης
• Ρίζα: εβραϊκή
• Σημασία: η χάρη του θεού
•  
• Άρρηκτα συνδεδεμένο με εμένα,
• με έμαθαν να απαντώ όταν το ακούω
• και να πηγαίνω όπου με καλέσουν.
•  
• Είναι όμως το πραγματικό μου όνομα;
• Αν ήταν θα έπρεπε κάποιος να μου το υποδείξει;
• Είπε κανείς στα πουλιά που πετάνε πάνω από την θάλασσα το δικό τους όνομα; Στα στοιχεία της φύσης ίσως;
• Στα στοιχεία της φύσης ίσως;
•  
• Μήπως το όνομα μου κρύβεται στις σταγόνες βροχής που πέφτουν στο νωπό χώμα;
• Στο κύμα που σκάει στην ακτή; Στα αστέρια του ουρανού;
• Στον αέρα που περνάει ανάμεσα από τα φύλλα; Σε όλα εκείνα που ακολουθώ αυθόρμητα;
• Σε όλα εκείνα που ακολουθώ αυθόρμητα;
•  
•  
• Στοιχεία ταυτότητας (remastered)
•  
• Τόπος γέννησης: Αμαρούσιο Αττικής
• Ημερομηνία γέννησης: 21/9/2001
• Όνομα: Ιωάννα
•  
• Ιωάννα: από το Ιωάννης
• Ρίζα: εβραϊκή
• Σημασία: η χάρη του θεού
•  
• Άρρηκτα συνδεδεμένο με εμένα,
• με έμαθαν να απαντώ στο άκουσμα
• και να τρέχω στο κάλεσμα του ονόματός «μου»
•  
• Πόσο δικό σου μπορεί να είναι κάτι που κάποιος άλλος σου επέβαλλε;
• Μήπως το όνομά μου, το πραγματικό μου όνομα κρύβεται εκεί που απαντώ χωρίς να με φωνάξουν;
• Εκεί που τρέχω χωρίς να με καλέσουν;
•  
• Ανάμεσα στα κύματα που αδιάκοπα σκάνε στην ακτή,
• στις σταγόνες της βροχής που τρυφερά φιλάνε το νωπό χώμα,
• στον αέρα που χορεύει με τις φυλλωσιές των δέντρων,
• Σε όλα εκείνα που με μαγνητίζουν ανεπιτήδευτα, αβίαστα, πηγαία.
•  
•  
• Καλοσύνη
•  
• είναι εύκολο στον σημερινό απρόσωπο κόσμο να χάσεις το νόημα της καλοσύνης. Κανείς δεν
• εμπιστεύεται κανέναν απο τότε που ανταλλάξαμε την ελευθερία για την ασφάλεια. Αναγκαζόμαστε
• να προσφέρουμε ακατάπαυστα χωρίς να εισπράττουμε τις αντίστοιχες απολαβές, με αποτέλεσμα να
• είμαστε μόνιμα κουρασμένοι και θυμωμένοι. Μέσα στο δικό μας προσωπικό πανδαιμόνιο όμως,
• ξεχνάμε ότι δεν είμαστε οι μόνοι παθόντες. Κάθε μέρα ο καθένας ανεβαίνει τον γολγοθά του
• και κρυφά αναρωτιέται αν θα μπορούσε κανείς να τον βοηθήσει να κουβαλήσει τον σταυρό του.
• Θύματα της ίδια κοινωνίας αποζητάμε μια σανίδα σωτηρίας. Θυμήσου, η καλοσύνη είναι μια
• αλυσιδωτή αντίδραση με τελικό προϊόν έναν καλύτερο κόσμο.
•  
•  
• learned helplessness
•  
• Ενδιαφέρον ζώο ο ελέφαντας, ενδιαφέρουσα και η σχέση του με τον άνθρωπο. Συχνά λέμε
• «ο ελέφαντας στο δωμάτιο» ή ότι κάποιος έχει «μνήμη ελέφαντα». Έχουμε και εκείνο το πα-
• ραμύθι που λέμε στα παιδιά για τον αλυσοδεμένο ελέφαντα. Αχ, το καημένο το ελεφαντάκι
• που όταν ήταν μικρό έμαθε ότι δεν μπορεί να σπάσει την αλυσίδα του και δεν προσπάθησε
• να ελευθερωθεί ποτέ ξανά. Τι καλά που ακούσαμε αυτήν την ιστορία και δεν κάναμε το ίδιο
• λάθος…
•  
• 26 χρονών. Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά η ημέρα των γενεθλίων του θα είναι μια ακόμα
• Πέμπτη. Ούτε πάρτι, ούτε έκπληξη, ούτε δώρα. Ξύπνησε πρωί και ήθελε να μαγειρέψει αλλά
• ο νεροχύτης ήταν βρώμικος. Γιατί να τα πλύνει αφού θα ξαναβρωμίσουν; Μέσα από το πα-
• ντζούρι της κουζίνας φαίνονται οι ακτίνες του ήλιου. Δεν θα βάλει σκουφί σήμερα. Παραλίγο
• να ξεχάσει την μάσκα του πριν φύγει από το σπίτι αλλά ευτυχώς το θυμήθηκε από την μυ-
• ρωδιά των σκουπιδιών στην εξώπορτα. Είναι εκεί 2 εβδομάδες τώρα και δεν φαίνεται κανείς να
• τα μαζεύει. Αφού κλώτσησε στην άκρη τις σακούλες πήρε τον δρόμο για το μαγαζί με τα
• βιολογικά. Θα φτιάξει τόφου τελικά. Δεν βρήκε το νόρι που ζητούσαν όλες οι συνταγές και
• αποφάσισε να ρωτήσει τον ταμία.
• -Συγγνώμη, μήπως έχετε νόρι;
• -Θα φέρουμε.
• -Εντάξει, ευχαριστώ
• -Εύκολα τα παρατάτε.
• -Συγνώμη τι;
• -Λέω θέλετε νόρι;
• -Ναι.
• -Ακολουθήστε με
•  
•  
• 55
•  
• Πρώτα, ευθυγράμμιση Δια και Κρόνου. Σήμερα, νέα σελήνη. Στις 20 Μαρτίου εαρινή ισημερία.
• Έρχεται η ώρα της αναγέννησης. Η φύση ξυπνάει και θυμάται. Τα νερά των θαλασσών
• τραβήχτηκαν μέσα για να υποδεχθούν την άνοιξη. Της άφησαν μονοπάτια σπαρμένα με
• αχινούς και φύκια. Μια μικρή θυσία για μια καινούργια αρχή. Καιρός να εισπνεύσουμε ξανά
• καθαρό αέρα.
•  
•  
• 121
• Η θάλασσα καλύπτει σαν πέπλο τις αμαρτίες των ανθρώπων. Κρύβει τα ναυάγια και καταπίνει
• τις πετρελαιοκηλίδες μολύνοντας αυτήν και τα παιδιά της. Θυσιάζεται μέρα με την μέρα όσο
• εμείς συνεχίζουμε να την κακοποιούμε και με μανία να σπαράζουμε τα σπλάχνα της. Πόσο
• ακόμα; Φτάνει πια! Σήκωσε λίγο τα φουστάνια της και μας έδειξε τα χτυπημένα αιμόφυρτα
• πόδια της. Με δάκρυα στα μάτια και με τρεμάμενη φωνή μας είπε «Κοίτα! Κοίτα άνθρωπε! Δες
• τα σκουπίδια σφηνωμένα στις πατούσες μου! Δες τα μωρά μου που οξυγόνο δεν βρίσκουν να
• ανασάνουν! Δες τα κοράλλια καλυμμένα με κατράμι από τα πλοία σου! Εσύ τα έκανες αυτά.
• Γιατί αρνείσαι να αναλάβεις την ευθύνη?». Άφησε κάτω το φουστάνι και έκλεισε τα μάτια.
• Κουράστηκε. Όποιος άκουσε, ας δράσει.
•  
•  
• Ρουτίνα
• Κάθε πρωί ξυπνάς με τον ίδιο τρόπο.
• Ντιν ντιν ντιν
• Βάζεις το ξυπνητήρι σε μια σακούλα και το πετάς στην θάλασσα μαζί με τα όνειρά σου.
• Εικόνες από έναν κόσμο απατηλά μακρινό.
• Θυμάσαι να αγκαλιάζεις σφιχτά το λούτρινό σου και να του ψιθυρίζεις.
• Η επόμενη στιγμή σε τραβάει από τα μαλλιά και σε αφήνει μόνο, γυμνό και παγωμένο πάνω
• από ένα πτώμα, που κάθε φορά σου μοιάζει περισσότερο.
• Αναμνήσεις που πνίγουν και ελέγχουν όπως ένα σφιχτά δεμένο κολλάρο στον φθαρμένο λαιμό
• ενός σκυλιού.
• Αλλά πρέπει να συνεχίσεις οπότε φοράς την μάσκα σου υποκρίνεσαι ότι αυτή είναι που
• σε πνίγει.
• Το βράδυ γυρνάς σπίτι σου.
• Στο κρεββάτι σου, μια μονή λευκή κάλτσα. Καθαρή αλλά ανεπανόρθωτα λεκιασμένη.
• Ακούσια χαϊδεύεις τις ουλές σου.
• Τικ τοκ.
• Το ξυπνητήρι είναι πάλι στο κομοδίνο σου.
•